Złamanie wyrostka łokciowego stanowi około 10 % wszystkich złamań w obrębie stawu łokciowego.  Najczęściej spowodowane jest urazem bezpośrednim na skutek upadku na lekko zgięty łokieć. Często podczas urazu dochodzi do rozkawałkowania kości, oraz uszkodzeń głowy kości promieniowej. Rzadko mechanizm pośredni doprowadza do uszkodzenia wyrostka łokciowego poprzez silny skurcz mięśnia trójgłowego ramienia.

BUDOWA I DZIAŁANIE STAWU ŁOKCIOWEGO:

Staw łokciowy  (łac. Articulation cubiti) jest stawem, który łączy ramię i przedramię. Z biomechanicznego punktu widzenia składa się z 3 połączeń stanowiących funkcjonalną całość.

Połączenie ramienno-łokciowe tworzy pow. stawowa bloczka kości ramiennej i wcięcie bloczkowe kości łokciowej, jest to staw typu zawiasowego.

Połączenie ramienno-promieniowe zbudowane jest z powierzchni stawowej główki kości ramiennej oraz dołka stawowego głowy kości promieniowej

Połączenie promieniowo-łokciowe utworzone jest przez wcięcie promieniowe kości łokciowej z obwodem stawowym głowy kości promieniowej.

  1. Złamanie wyrostka łokciowego jedno lub wielofragmentowe bez przemieszczenia.
  2. Złamanie wyrostka łokciowego jedno lub wielofragmentowe z przemieszczeniem ale z zachowaną stabilnością stawu łokciowego
  3. Złamanie wyrostka łokciowego jedno lub wielofragmentowe z przemieszczeniem wraz z niestabilnością stawu łokciowego.

W opisanym przypadku doszło do złamania wyrostka łokciowego (ryc.1) na skutek upadku podczas gry w hokeja na lodzie. Zastosowano leczenie operacyjne w postaci popręgu Webera. Ranę zamknięto za pomocą szwów warstwowych. Bezpośrednio po zabiegu zalecane jest unieruchomienie stawu łokciowego na okres 3 tygodni, które zapobiega destabilizacji zespolenia. Uraz wymaga szybkiego włączenia rehabilitacji w celu zapobiegania wtórnym skutkom unieruchomienia (przykurcze stawowe, skostnienia okołostawowe, przewlekły krwiak okołostawowy). Zespolenie usuwa się najczęściej do 12 miesięcy od zabiegu, zmniejsza to dyskomfort i ograniczenie ruchomości.

Rehabilitację rozpoczęto już w pierwszej dobie po zabiegu. Podczas rehabilitacji największym problemem była długo utrzymująca się opuchlizna. Powodowało to ograniczenie zakresu ruchomości, a także ból podczas ruchu.

Ryc.1

Ryc.1

Operację wykonano z dojścia tylnego za pomocą cięcia dł 10 cm następnie po nastawieniu odłamów wprowadzono gwoździe śródszpikowe i popręg Webera (ryc. 2)

Ryc.2

Ryc.2

Po zabiegu operacyjnym widoczna była bardzo duża opuchlizna stawu łokciowego.

PROGRAM REHABILITACJI PO ZŁAMANIU WYROSTKA ŁOKCIOWEGO

1-5 doba:

  •  krioterapię w postaci okładów z lodu,
  • ruchy czynne w bezbolesnym zakresie.
  • kinesiotapping aplikacja przeciwobrzękowa

5-14 doby:

  • kontynuacja wcześniejszego postępowania
  • po ściągnięciu szwów mobilizację blizny
  • mobilizację tkanek miękkich,
  • techniki energetyzacji mięśni,
  • poizometryczną relaksację mięsnia dwugłowego ramienia,
  • masaż funkcyjny mięśnia dwugłowego ramienia oraz zginaczy przedramienia.
  • mobilizację stawu łokciowego
  • suche igłowanie

2-6tygodnia

  • kontynuacja ćwiczeń z poprzedniego okresu
  • ćwiczenia czynne w zamkniętych łańcuchach kinematycznych
  • uzyskanie pełnego zakresu ruchomości
  • ćwiczenia propriocepcji stawu łokciowego
  • ćwiczenia wzmacniające obręcz barkową

6-10 tygodnia

  • kontynuacja ćwiczeń z poprzedniego okresu
  • ćwiczenia w otwartym łańcuchu kinematycznym
  • ćwiczenia oporowe stawu łokciowego z  użyciem taśm thera-band
  • ćwiczenia w podporze

10-14 tydzień

  • kontynuacja ćwiczeń z poprzedniego okresu
  • ćwiczenia czynne z oporem w postaci wolnych ciężarów
  • powrót do pełnej aktywności fizycznej.

Po 14 tygodniach rehabilitacji pacjent doszedł do 100% ruchomości oraz siły mięśniowej.