Tkanki miękkie czyli skóra, mięśnie, powięź często w skutek przeciążenia ulegają wzmożonemu napięciu.  W skutek czego prowadzi to do odruchowych zmian w narządach wewnętrznych oraz w stawach kończyn i kręgosłupie. Poddając terapii stawy obwodowe i kręgosłup często zapomina się właśnie o wspomnianych wyżej tkankach miękkich na skutek czego nie dochodzi do oczekiwanej poprawy. Pomocna bywa wtedy mobilizacja tkanek miękkich.

MIOGELOZY

Wzmożone napięcie tkanek miękkich może prowadzić do powstania np miogeloz czyli stwardnień lokalizujących się w mięśniach bolesnych w skutek dotyku lub do powstania tendinoz, czyli przewlekła zwyrodnieniowa przemiana ścięgna lub więzadła, która charakteryzuje się zaburzoną organizacją struktury kolagenu.

Miogelizy, tendinozy prowadzą do zmian w strukturze mięśni oraz więzadeł co przyczynia się do ich osłabienia, skrócenia, a co za tym idzie zmniejszenia wytrzymałości i sprężystości.

Są to schorzenia o charakterze przewlekłym powstające na skutek mikrourazów i braku odpowiedniej odnowy biologicznej ze złą dietą włącznie.

W leczeniu tych dolegliwości zastosowanie ma terapia tkanek miękkich na którą składają się mobilizacja tkanek miękkich za pomocą PIR.

Poizometryczną relaksację mięśni wykonuje się cyklicznie. Każdy cykl składa się z 3 faz:

1. rozciągamy mięśnie do pierwszego, najmniejszego uczucia rozciągnięcia lub bólu i następnie zatrzymujemy ruch rozciągający.

2. naciskamy bardzo lekko przeciwko oporowi wyzwalając napięcie izometryczne (bez wykonywania ruchu) o sile nie przekraczającej 20% wartości maksymalnej! Napięcie trwa około 8 sekund. Tyle bowiem wystarcza, aby mięsień w ramach obrony uwarunkowanej neurologicznym odruchem rozluźnił i wydłużył się (odwrotny odruch na rozciąganie mięśnia). W tym momencie powinniśmy czuć zmniejszenie rozciągania lub bólu.

3. łagodnie zaprzestajemy naciskania naprzeciw oporowi i następuje rozluźnienie wszystkich rozciąganych mięśni w tej samej pozycji – bez zmiany położenia poszczególnych części ciała! Po tym wykonuje się powolne przesunięcie danej części ciała w kierunku rozciągającym mięśnie. Bardzo ważne jest by nie zmniejszać rozciągnięcia mięśnia poprzez ruch powrotny w stawie.

Cały cykl powtarza się od nowa dwa do czterech razy. Ostatecznym osiągniętym ruchem jest zakres, w którym przy napięciu 8-sekundowym ból lub rozciąganie nie zmniejsza się lub nawet wzrasta.
Także istotnym elementem w trakcie rozciągania jest swobodny, głęboki oddech, gdyż on także działa rozluźniająco na nasz organizm.

Optymalna częstotliwość stosowania rozciągania wynosi około raz lub dwa razy dziennie. Mobilizacja tkanek miękkich jest doskonałym uzupełnieniem metody Ackermanna